آقا بیا بشین!
دندان مرد بی نوای اسیری ،
کاندر خلال باغ خویش قدم می زد،
تو از برای چه کشیدی ؟
سخن بگو!
فرض اینکه او ، به شکلی دگر اندیشه می کند
یا آنکه او به چراغی دگر،
در تار شب،
فیل ستبر را ور انداز می کند.
خون از دماغ او
انگشت پای او
یا ناخنش
دستان تو
کفشت
لگد چرا؟
گیرم که لاف می زند او
هشدار آن که دگر نیست در منتهای هیچ کویری پلنگ،
در دشت شیر
یا بیم سبز او از دار مرگ بی گناه کودک خردی،
ناخواسته پدرش را - کم خرد- خونی نموده و
ای وای فرار کرده و رفته است.
او، همسرش به چه جرمی
باید، پی سوز سرد را ،منتظر نگاه بدارد به در
حرفی بزن!
دستان او،
نه بالهای شکسته بسته ی انسان - چون تویی-
تاب فشار بی خود چوبی که می زنی
آخر برای چه؟
سیال خون تو ،رنگین تر است؟
پستان شیر مادر تو ،جور دیگر است؟
آبان ۸۶
اقا حبیب
آخرشی و حرف نداری