خرداد دی

با صدای بلند فریاد می زد:

                                      "ما مردمیم؟

                                                       یا یک عده کارمند،

                                      که اتوبوس را رایگان سوار می شوند؟"


   برف بر سرش می بارید

                                  و زود پیر می شد.              



فضای سرد مرا نمی خواهد.

در تاریکی، دو نور 

               ماشینی پر سر و صدا

              و قرچ و قرچ جاروی مردی بی آرزو

]موشی انگار به لانه ای خزید[

            خورشید با تهوع دوباره

                        با گرگ و میش آغاز می کند.

                        بر پارکی که خیس و علف بود

                        و من دخترم را آنجا ورانداز می کردم

                        و همانجا از دستش دادم

                                                به سر درگمی هر روز ناهار

                                                            هر شب شام

                                                در خفقان همه ی پنجره های بسته

                                                و روزنه های پر شتاب

در تاریکی ، دو نور

                        یکی همانند دیگری

                        و هر دو خیره در چشمانم