در دست های حنایی ات 

دهان گشاده ی صد اسب آبی 

زیبایی پروانه ای 

و آغاز من نهفته است. 

در خط خطی های نازکش 

فریاد آخر گوسفندهای قربانی 

و صوت دوباره ای که شاهد آن است 

که من سالهاست نوا می نوازم نه شور.