در تو فرو می روم تخت. 

بارگاه کاخهای خوابهای من.  

تو را دوست دارم ! 

تمام قد در آغوشم می گیری .

 بر تو تمام می کنم تاریخهایم را 

با تو تمام می کنم هرچه از سرم گذشته 

دشت سبز! 

کوه بلند! 

مرد قوی! 

قلمرو فروانروایی من بر هستی.

غلت من در لذت و هراسها. 

کنارت می آیم  

با دانایی به گریز صیحگاهی  

به جهنم! 

 

به آنچه تو نیستی 

می خواهمت بیش از آن چه چای شیرین را می خواهم 

 

و انسانهای بیدار را 

 

چند بار با تو تا ماه پریده ام. 

 

چند بار با خورشید بر سر تاجش گلاویز شده ام. 

 

تو قایل ستایشی. 

گور پرامید.   

 

 

17 خرداد 1388