-

آری بهار فرصت دیدار تازه ایست  

    فصل دوباره ایست در ایوان خانمان

بر ساختار سرد یکی تیر مرگبار 

      بر قلبهای خفتمان نویدی است نوبهار

سوسن چراغ باغ، بلبل به نغمگی

    عشق پدر به دختر بی پرده در گذر

-

مردی کنار چشمه،پرموی دختری ،

  پشت درخت سیب می خورد ، می نگرد ، ریسه می رود

  سنگی گداخته از تف آفتاب

خالو رسید، آلو به دست

    ( مزرعه امسال بار داد

       گاو حسن،

                    زنش - کرد کلاه سرخ -

          زاییده اند 

                      پسری ، گاو ساله ایی)   

  -

مرگ و خزان یکی ،شیون زبان مادر نرگس

     و باد نیز آنسوترک به زیر لباسی خزیده است

شیری میان بیشه ،‌گرگی کنار ماه

   اسبی میان دشت به وحشت چرییده است

گهواره ای است بلور ، خمخانه ای است سگ

  عوعوکنان پسرش سخت در تلاش

شاخ می زند به مور، مورچه

    ( دیگر نه گرم، غذا نیست .آشنا!)

-

سرما مسیر پای حسن را بر برف می نگارد و می خندد آفتاب : 

    - تنها به خنده ایی،

                    نیشخند می زند ،‌

                    ابری سیاه ،

                    سیاه و سترگ و سرد ،‌

                    سرد و غمین ،

                  به وحشت رعدی که می جهد در سقف آسمان-

           (کولی برو فکر زمستان ، چراغ کن

           فکری برای صدای کلاغ کن)                 

                                                                                                              فروردین ۸۵